การเดินทางย้อนรอยสถาปัตยกรรมพื้นถิ่น (วันที่ 9) วันสุดท้าย

วัดราชบูรณะ

วันสุดท้ายของการเดินทาง เมื่อลงจากรถ ข้ามสะพานมาอีกฝั่งหนึ่ง เข้าสู่วัดราชบูรณะ เมื่อเริ่มเข้ามาภายบริเวณของวัดจะถูกดึงดูดสายตาด้วยอาคารวัดสีขาวประดับตกแต่งลวดลายส่วนหลังคาด้วยสีสันที่โดดเด่น 

แต่ ความน่าสนใจของวัดนี้คือ ส่วนด้านข้าง เป็นอาคารวัดเก่าที่มีการเล่นของรูปด้านที่เป็นรูปทรงที่เรียบง่ายมีการ ประดับประดาส่วนปลายด้วยนาค 3 เศียร ที่เป็นลักษณะ 3 มิติ ส่วนภายในจะเป็นการเน้นการใช้งานที่คำนึงเรื่องแสงธรรมชาติเป็นส่วนใหญ่ จะเห็นจากการเลือกใช้วัสดุและสีต่างๆ ที่นำมาใช้เป็นพื้นผิวที่ขรุขระ เพื่อช่วยใช้แสงที่ปรากฏขึ้นเกิดการตกกระทบ หักเหกัน และสีทองนี่เองที่จะช่วยขับผิววัสดุ เพิ่มความสว่างไสวในที่มืดสลัวได้

 

วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรวิหาร
สถานที่สุดท้าย วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรวิหาร เป็นสถานที่สุดท้ายของการเดินทาง เปรียบเหมือนการคลี่คลายรูปแบบของสถาปัตยกรรมที่ผ่านมาทั้งหมด แนวความคิดเกี่ยวกับการก่อสร้างหลังคาและการแบ่งพื้นที่ใช้งาน กลอุบายในการสร้างความสัมพันธ์ทางงานสถาปัตยกรมทั้งสองยุคสมัยให้รวมอยู่ใน สถานที่เดียวกัน

จาก โถงทางเข้าด้านหน้าที่มีความกว้างใหญ่โต เพื่อรองรับผู้คนจำนวนมาก เนื่องจากเป็นวัดใหญ่ เข้ามาภายในจะเจออุโบสถเป็นอันดับแรก แล้วจะเจอแยกทางเดินอาคารรอบด้าน ซึ่งโดยปกติก็ต้องเดินเวียนขวา มีการจัดวางพระพุทธรูปเป็นแนวยาวหันออกสู่ด้านนอก ปิดผนังทั้งสองด้าน ตามแบบสุโขทัย ไล่ไปจนถึงโถงแยกส่วนกลาง เป็นจุดหยุดเพื่อเปลี่ยนสู่ส่วนด้านหลังที่มีการบูรณะใหม่ มีการจัดแนววางพระพุทธรูปหันเข้าสู่ลานในอาคาร สลับกันระหว่างปิดผนังทึบและเปิดผนังอาคารเพื่อสร้างความน่าสนใจ

ออก มาส่วนด้านท้ายวัดเป็นซากโบราณสถานที่ยังคงเหลืออยู่ เพื่อเป็นการระลึกถึงประวัติศาสตร์และความเป็นมาซึ่งรักษาไว้ให้คนรุ่นหลัง ได้ศึกษาสถาปัตยกรรมไทยที่ดีงามต่อไป